TÜRKİYE'nin KALBİ KUYU İÇİN ATTI...😊

TÜRKİYE'nin KALBİ  KUYU İÇİN  ATTI...😊🐕

           KUYU KURTULDU, ya biz! Bizler de kurtulacak mıyız? Giydiğimiz zamane huyu kıyafetlerimizden,???

          Hani bizler birbirimizi çok severdik, mahalle kavramımız vardı. Yardıma koşmayı vazife addederdik, birbirimizin gözünün içine bakarak sohbet eder, basit oyunlarla oynar, bol içten kahkahalarla gülerdik, samimiydik, ihtiyacı olana borç verir söz verdiği gününde geri alırdık, söz verir sözümüzde dururduk, severdik sevilirdik, ziyaret ederdik  Allah ne verdiyse birlikte yerdik, hatır bilir samimiyetle, el öper, saygı ederdik, vasıtalarda büyük veya küçük gerekene yer verir, büyüklerimize saygı gösterir küçüklerimizi koruyup kollardık, özlem dolu satırlarla mektup yazar heyecanla postacılarımızın yolunu gözlerdik. 

          Gerektiğinde kıyasıya tartışır fakat kavga etmezdik, bakkalımızı manavımızı pazarcımızı iyi tanır arada bir hasbihâl ederdik, kapılarının tezgahının önünden geçerken "günaydın derdik" hayırlı işler der, mahalle çöpçüsüne "kolaylıklar" gece bekçilerine "iyi nöbetler iyi akşamlar" temenni ederdik. 

          Dil din ırk mezhep ayarımı yapmadan herkese insan muamelesi yapar, birlikteliklerimizin güvenliği nedeniyle yarınlar endişesi duymadan azla yetinmeyi bilir mutluluğu tadıyla yaşardık. Sevgi doluyduk, severdik, sevilirdik, bu güzel duygularla da daima neşeli ve şendik.

          Umursamazlık bilmez (gerisi beni ilgilendirmez) demezdik, selamlaşmak güne başlama heyecanımızdı, oysa şimdilerde ( aynı apartmanda asansörde bile insanlar selamlaşmayı unuttu)

          Egolarımız yoktu (önce ben ) demez hep birlikte derdik. Kibirsiz ve ince duygularla, menfaat gözetmeden birbirimize yaklaşırdık. Yolumuz üstündeki zor durumda olanlara umursamazlık göstermez, "boşveer bana ne yaa başına iş açma geç git) demez ilgilenirdik.

          Komşularımızı, mahallemizi, şehrimizi, vatanımızı, hemşehrilerimizi, ülkemiz insanını, insanları, insanlığı severdik. Ne oldu bize,?

          Kuyu' yu kurtarmak için on gündür endişe ve heyecan içinde gösterilen yoğun çalışmalar, sağlıklı kurtuluşla coşkuya dönüştü. Soğuk, uykusuzluk ve yorgunluk yerini mutluluk ve başarı rehavetine bıraktı..

          Umuyor ve diliyorum ki bizler de tüm Türkiye insanları olarak son yıllarda yaşadığımız üzüntüleri sevince hatta coşkuya döndürelim. Üzerlerimize dar gelen boğucu elbiseleri yırtıp atalım. Aklı selim düşüncelerimize kavuşup, vatanımızın bölünmez bütünlüğünde,
tek yumruk
tek yürek
tek sevgili olalım...

           ATATÜRK'ümüzün ışığında, hep birlikte, sağduyuyla, sağlam adımlarla ve ATATÜRK'ümüzün söylediği gibi 

          "YURTTA SULH CİHANDA SULH" coşkusuyla yaşayalım... 

          Atatürkle kalın, 

          Cumhuriyetle kalın, 

          Sevgiyle kalın...

          Hanife Agan Pehlivanoğlu.